Litla Sandfell

Við fórum í útilegu til Þorlákshafnar seinnipart laugardagsins 18. júní 2011. Fórum ekki fyrr af stað vegna þess að SMG var að passa í Krókabyggð og ég þurfti að spila við brúðkaup í Háteigskirkju. Við vorum í góðu yfirlæti á tjaldstæðinu í Þorlákshöfn og fengum okkur góðan göngutúr um kvöldið og ég tók svolítið af myndum. Veðrið var bjart en þónokkur svöl gola af hafi sem gerði okkur reyndar lítið til.
Á sunnudagsmorguninn tókum við annan göngutúr og nú út í Hafnarnesvita. Það var sól og fínasta veður.
Seinnipartinn lögðum við af stað heim og ætluðum að skoða hellinn við Arnarker en vegurinn var lokaður svo við héldum áfram. Þegar upp á Þrengsli kom ákváðum við að ganga á Litla Sandfell og gerðum það. Þetta var svona klukkutíma labb fram og til baka en ágætt.

Komin upp

Gott að hvíla lúin bein

Að þessu loknu héldum við heim á leið.

Vífilsfell

Það var í mestu makindum sem ég var að drekka kaffi í safnaðarheimili Árbæjarkirkju sunnudaginn 22. maí 2011 þegar sms kom frá SMG um að fá að frétta hvað ég væri að gera. Ég brást við skjótt og hringdi. Þá var það þannig að þau höfðu litið við Hjálmur og María og var hugur í Hjálmi að ganga á Vífilsfellið enda var bjart og fallegt veður. Ég var strax til í að gera þetta, lauk við að renna niður pönnukökunni og klára úr kaffibollanum og dreif mig heim. Þá var SMG búinn að hafa samband við Villa og Immu og ætluðu þau að koma með.
Við hittumst svo öll við Olísstöðin við Vesturlandsveginn og ókum síðan sem leið lá að afleggjaranum inn í Jósefsdal. Hjálmur var sjálfkjörinn fararstjóri því hann hafði margoft gengið á fellið og þekkti því alla staðhætti. Við löbbuðum síðan sem leið lá upp stíginn og sóttist ferðin ágætlega. Þetta er auðvitað nokkuð bratt þarna upp malarstíginn og frekar laust í honum en allt gekk þetta vel. Síðan tók við aflíðandi halli þar til komið var að móbergshlíð sem betra er að vara sig á. Hún getur verið hættuleg ef sandur er á klöppunum því þá er hætt við að manni geti skrikað fótur.

Ferðafélagarnir

Hressing á háfellinu

Horft til höfuðborgarinnar

Við

Við príluðum síðan upp á öxlina á háfellinu og gekk það allt slysalaust. Þegar upp var komið tókum við okkur tíma í að fá okkur hressingu og taka myndir. Þarna er feiknamikið útsýni en skyggnið var kannski ekki alveg upp á það besta, t.d. byrgði  mökkurinn frá gosinu alveg sýn til austurs. Þarna kom upp pólsk kona með tvo syni sína og fékk að fylgja okkur niður aftur. Það getur verið gott að fá hjálparhönd í prílinu.
Niðurferðin gekk með ágætum og við bílana var kvaðst hlýlega og hver hélt til síns heima.

Sjáið tindinn, þarna fór ég!

****************************************************************************
Hér að neðan er tekið af netinu:

Gönguleiðin á Vífilsfell er meðal vinsælustu gönguleiða á suðvesturlandi. Margt veldur, það er í senn nokkuð létt uppgöngu, fjallið er fallegt og þaðan er gott útsýni. Þetta er eitt af uppáhalds fjöllunum mínum, en það er nú kannski ekkert að marka, því þau eru svo mörg.

    Gönguleið      Upp og niður

    Vegalengd     3 km

    Göngutími      1-2 klst

    Landslag        Brattar fjallshlíðar að mestu

    Hækkun         400 m

    Mesta hæð    655 m

    Gráðun          C, nokkuð erfið gönguleið

    Tengingar    Jósefsdalshringur, Bláfjöll endilöng.

Gönguleiðin er nokkuð brött en fæstum ofraun.

Nokkrar uppgönguleiðir eru á Vífilsfell. Besta leiðin er þó norðausturleiðin, hornið við akleiðina í Jósefdal. Gengið er upp greinilegan göngustíg sem liggur upp bratta hlíðina upp á  hásléttuna fyrir ofan. Skriðan er laus á þessum slóðum en gönguleiðin hefur víða runnið af móberginu sem stendur næstum bert eftir. Nauðsynlegt er að vara við slíkum stöðum því þar getur verið erfitt að fóta sig.

Fyrsti áfangi leiðarinnar er þessi bratta brekka. Uppi tekur við flatlendi sem nær út að móbergklettunum sem mynda nokkurs konar öxl sem liggur að hæsta hluta Vífilsfells. Best er að fara upp klettana á öxlina og ganga eftir henni að tindinum. Þarna er lítið um lausamöl en enn ástæða til að fara varlega því móbergið getur verið varasamt.

Af öxlinni er greið leið tindunum sjálfum og þar er um tvær uppgönguleiðir að ræða, upp báðar þarf að handstyrkja sig. Austan við hornið sem nú er komið að er létt að fara upp. Fyrir nokkrum árum voru þar kaðlar til halds og trausts en ekki er víst að þeirra njóti enn við. Aðeins vestan við hornið er sprunga sem hægt er að nota til að klifra upp.

Af öðrum uppgönguleiðum á Vífilsfell má nefna gilið norðan við hæsta hlutann, það er að vísu bratt en auðfarið. Annað gil er suðvestan megin við Vífilsfell, það er tvískipt og best er að fara upp það sem er fjær fjallinu.

Úlfarsfell

Það var á ágætum laugardagsmorgni og við ákváðum að fara í smá göngutúr og labba eitthvað sem reyndi örlítið á. Fyrir valinu varð Úlfarsfellið sem er þægilegt gönguferðarfell af minni gerðinni. Við fórum hefðbundna leið upp, þ.e. göngustíginn frá bílastæðinu. Við höfum einhverntíma farið beint upp en upp á síðkastið höfum við farið þennan stíg sem er þægilegur og reynir ekki mikið á. Við tókum þennan göngutúr ekki með neinu trukki en gengum svona jafnt og þér. Þegar upp var komið var þónokkur gola og lofthiti var nú ekki upp á marga fiska frekar en aðra daga þetta vorið. Túrinn tók um einn og hálfan tíma og vorum við bara frísk á eftir.
Engar myndir voru teknar í þessum túr.

Úr garðinum í B19